Łukasz Migniewicz
Historie przepełnione tragedią pozornie długo pozostają w świadomości społecznej. Organizuje się ku pamięci ofiar tych wydarzeń uroczystości lub akademie. Niejednokrotnie ich upamiętnienie przyjmu- je postać pomnika, tablicy, nawet narodowego święta. Często jednak pamięć o tragicznych wydarzeniach zanika wraz z ostatnimi jej świadkami, przesuwając je do domeny historyków i każąc o sobie przypo- minać jedynie zapisem w kalendarzu. Podobnie jak z historiami jest z ich bohaterami.
Najtragiczniejsze z europejskich doświadczeń – II wojna światowa wraz z masową eksterminacją motywowaną pochodze- niem etnicznym – jest dzisiaj nie tylko pouczającą lekcją historii, ale także opowieściami ludzi, którzy odeszli lub niedługo odejdą. Wśród uczestników tych wydarzeń było wielu bohaterów. O niektórych z nich nigdy się nie dowiemy, ulotna jest bowiem pamięć, o niektórych przez lata nie pamiętano. Są też Ci, o których niewiele wiemy, a przecież ich bohaterstwo było niewyobrażalne.
Prezentowany scenariusz pozwala zapoznać się z dwiema bohaterkami, których losy nie były do tej pory szerzej eksponowane w nauczaniu historii w szkole, tym samym realizacja tematu po- zwoli na szersze spojrzenie na problematykę polityki eksterminacji, prowadzonej przez III Rzeszę. Poznanie postaw ludzkich wobec ogromu zaistniałej tragedii oraz konieczności podejmowania trudnych decyzji.
